Beach life

Na een prachtige vlucht vanuit Mulu, zijn we aangekomen in Kota Kinabalu!

In mijn volgende blog zal ik terug komen op verschillende mooie dingen die deze stad te bieden heeft. Maar vandaag praat ik jullie even bij over mijn favoriete deel: zon, zee en strand!

Vlakbij de kust van Kota Kinabalu is tunku abdul rahman National park. Een nationaal park wat bestaat uit allerlei kleine eilanden waar je heerlijk kunt zwemmen, zonnen, snorkelen/duiken en wandelen. Ik bezocht al eens Sapi en Manukan tijdens mijn vorige meer. Manukan een beetje het to-go island met de meeste faciliteiten. En het snorkelen is makkelijk toegankelijk voor kinderen (lang ondiep stuk zee). Dus als eerste gaan we hierheen. We gaan naar de jetty en lopen de hal binnen voor het kopen van een ticket. In die hal staat het vol met stalletjes die allemaal hetzelfde verkopen voor dezelfde prijs: tickets naar de eilanden. Ze proberen zo hard mogelijk te schreeuwen, wapperen met hun folder en je vriendelijk aan te spreken alles maar in de hoop dat je bij hun je tickets koopt. Wij gaan naar Borneo Beach Bums (achteraf bleek ik hier 4 jaar geleden ook mjjn ticket te hebben gekocht 😅). Voor RM23 pp kopen we een ticket, sequoia halve prijs. Daar komt nog RM7.50 bij voor het gebruik van de Jetty (ofzoiets?). Plus RM20 toegang pp op het eiland. Als we dan hal uitlopen worden we al meteen opgewacht en naar de jetty begeleid. Onderweg krijgen we nog allemaal een reddingsvest, laten we hier en daar onze ticket zijn en voor we het weten zitten we in de boot! De zee is wat ruw vandaag, de boot klapt over het water. De ene na de andere golf water spat in ons gezicht. Revan kraait van plezier. 

Maar daarna slaat het al snel om. Meneertje is zeeziek geworden:

Aangekomen op Manukam schrik ik van wat ik aantref. Een strand vol met plastic afval. Een traktor met aanhanger rijdt over het strand en al het plastic wordt van het strand geruimd. Overigens tevergeefs, een half uur later logt het alweer vol. Wanneer we gaan snorkelen treffen we hetzelfde aan. Een zee vol plastic. Ook het zicht is erg slecht en het koraal voornamelijk afgestorven. Nu komt dat laatste vooral door een heftige storm in 1998. Toch is dit niet het Manukan uit mijn herinneringen. 

We leggen onze snorkels aan de kant en genieten van wat wel fijn is: strand pret met de kinderen ❤. Zandkastelen bouwen en lekker zwemmen.

Om 14.15 nemen we de boot terug, de kinderen zijn helemaal uitgeput en vallen beide in de boot in slaap. Terug aangekomen bij de jetty halen we een lekkere kokosnoot en banana cheese bij een kraampje met hele vriendelijke mensen. De kokosnoot wordt vers voor onze boos open gekapt.

Banana cheese met milo:

Voor ons volgende eiland avontuur staat Mamutik op het programma, het kleinste eiland wat rustiger is en vooral bij locals erg geliefd is. We besluiten dit keer eens een andere stand te pakken voor onze tickets. Ik krijg al meteen spijt, want dit keer moeten we het zonder informatie doen en is alles een stuk onduidelijker. Wachtend op welke boot? Hoelaat? We wachten het af...

Vandaag hebben we zelf geen lunch meegenomen, dus bij ons vertrouwde kraampje halen we bakjes nasi met kippenvleugels en noodles voor de kids.

Maargoed, we zijn er! Bij aankomst word ik al meteen blij. Prachtige witte stranden, een stuk rustiger en een prachtig uitzicht.

Hopelijk is het onder water net zo mooi! Nadeel hier is dat er geen tientallen picknick banken staan en ook schaduw is er weinig. Dus we kiezen een plekje voor onze spullen bij een palmboompje in een mini stukje gras. 

Ik ga als eerste de zee verkennen. De zee wordt hier al meteen vanaf het strand een stuk dieper, waar de kinderen niet meer kunnen staan. Ook is de stroming sterker dan op Mamutik. 2 redenen waarom deze plek minder geliefd is bij toeristen. Ik zwem gelijk tot achter aan de boeien, om te kijken wat voor moois er te vinden is. Ik kom al meteen allerlei mooie vissen tegen en hier en daar koraal. In de verte spot ik nog veel meer. Echter, aan de andere kant van de boeien. Waar je eigenlijk niet mag komen om te snorkelen, enkel duiken. Ik doe waar ik goed in ben: doen alsof mijn neus bloed en ik ga onder de boeien door. En jahoor: prachtig koraal zover als ik kan kijken en allerlei mooie tropische vissen.

Terug naar de kust, nu is Robert! De kinderen vermaken zich intussen kostelijk met schepjes, zandvornpjes en een emmer. Revan vind het ook fantastisch om eindeloos zijn gietertje te vullen in zee en leeg te gieten. Echter wel bij mij op schoot, hij heeft het niet zo op water.

Sequoia heeft een schommel ontdekt:

Ik zal wel duwen mama:

We genieten allemaal met volle teugen en voor we het weten is het alweer 14.00 en moeten we gaan.

Helaas laat de boot erg kamg op zich wachten. De ene na de andere boot vertrekt, maar wij moeten maar blijven wachten. Wachten en niemand geeft informatie, as usual in Azië. Uiteindelijk weet de 5e persoon mij te vertellen dat er over 3 minuten een boot aankomt (dit moet natuurlijk met een korreltje zout genomen worden). Ik loop alle 30 chinezen voorbij en zorg dat ik vooraan sta. Maar goed ook, want de bootman loopt me straal voorbij en vraagt naar iemand anders haar ticket. Inmiddels staan we al 45 minuten te wachten met 2 vermoeide kinderen, dus lichtelijk brutaal schiet ik voor en duw mijn ticket in zijn handen. Leg uit dat we al even staan te wachten en onze boot er nog niet is. Met succes, er zijn nog 3 plekken in deze boot, dus daar mogen wij gaan zitten 😃. Echter, de volgende keer ga ik weer gewoon met Borneo Beach Bums. Daar was alles veel beter en duidelijker geregeld!

Terug aangekomen op de jetty natuurlijk weer lekker kokosnoot en banana cheese bij dezelfde vriendelijke mensen😃. Waar Revan 3 weken geleden nog walgde van kokosnoot, was ik nu de mijne kwijt en mocht ik de laatste paar slokjes 😒.

Eigenlijk zouden we nog 1 dag naar een eiland gaan, maar Robert geeft aan niet zo'n zin te hebben. Ik baal. Maar dan komt Robert met het meest geweldige idee van deze hele reis: anders dan ga je alleen naar een eilandje? Wat hou ik van deze man 😍. Dat laat ik mij geen 2 keer vertellen, dus een 20 minuten later zit ik in de taxi. Ik besluit weer naar Mamutik te gaan. Dit was zo ontzettend goed bevallen en we hadden de andere kant van het strand nog niet geprobeerd. Vandaag koop ik gewoon vertrouwd mijn kaartje bij Borneo Beach Bums. En bij het kraampke waar we al de hele week komen haal ik wederom een lekkere verpakte lunch (ik hou van routine, hebben jullie het door🤣).

Dit keer geen rechtsreeks bootrit van een kleine 15 minuten. We gaan eerst nog langs Sapi. Helemaal niet erg, kan ik langer genieten van de boot. Wat is dat toch heerlijk, de zeegeur, wind wapperend in je haar, af en toe een golf in je gezicht en een prachtig uitzicht. Op het eiland ga ik meteen naar de andere kant waar we nog niet zijn geweest.

Er staat vandaag een rode vlag, ik schrik even. Gelukkig is dit niet de rode vlag gevaarlijk om te zwemmen, maar omdat het eb is. De stroming is sterk en het water staat heel erg laag. Hierdoor heb je extra goed zicht op het koraal, maar moet je ook goed uitkijken omdat je vlak boven het koraal snorkelt. Tijdens mijn eerste duik in zee vergeet ik helaas mijn onderwatercamera. Precies wanneer ik een fantastische vis tegen kom. Een hele grote met mooie vinnen en een soort pantervlekken. Nog nooit eerder gezien en helaas kom ik deze soort de rest van de dag ook niet meer tegen. Ook deze kant van het strand is prachtig. Heel erg veel koraal, gave schelpen in prachtige kleuren en mooie tropische vissen.

De clownvissen in hun anemonen blijven toch mijn favoriet geloof ik.

Het water is vandaag verrassend helder en door het lage water nog beter zicht. Dus ik besluit aan de andere kant van het strand een kijkje te gaan nemen. Onderweg loop ik een bekende tegen het lijf. Een jongen die ik 4 jaar terug heb leren kennen op het andere eiland Manukan. Een lifeguard, die me toen mee genomen heeft om te snorkelen op plekken  dieper in de zee waar je niet mag komen. Hoe klein is de kans dat ik hem nu weer tegen kom? Echt ongelooflijk. Maar wat een geluk, want hij vraagt gelijk of ik mee wil gaan snorkelen 😍. Al snel snorkelen we boven een prachtig koraal rif, koraal wat ik op de andere toegankelijke plekken nog niet heb gezien. Ook kom ik prachtige vissen tegen, maar vooral het koraal is adembenemd.

Tijdens een korte pauze vraagt hij of ik mee wil het hele eiland rond zwemmen. Dan hebben we kans op haaien en schildpadden. Uiteraard!! De stroming is sterk, en het zwemmen zo zonder flippers is toch wel erg vermoeiend aan het worden. Helaas ook geen schildpad of haai te bekennen. Maar Ohhh wat is dat koraal toch prachtig 😍

Plastic helemaal verstrikt in het koraal:

Halverwege, net doen alsof ik nog niet moe ben:

Een dik anderhalf uur laten zijn we helemaal rond. Uitgeput ga ik op het strand zitten en geniet van de rust, de zon, het uitzicht en een lekkere lunch. De rest van de middag vul ik met zwemmen, heerlijk wegdromen terwijl ik op de golven drijf en nog meer snorkelen. Oh wat is dit heerlijk. In mijn hoofd ben ik al een vakantiebestemming voor 2020 aan het bedenken.....