Foutje, bedankt!

Weer een typische Melissa actie...

Vanmorgen vroeg, lekker allemaal nog in Pyjama op de bank, appartement lekker rommelig. Krijg ik een melding van Google "uw vlucht naar Kuala Lumpur vertrekt over 3 uur". Mijn ogen worden groot. Maar...maar.... het is vandaag toch woensdag 6 november?! We vliegen donderdag 7 november pas!!! Snel check ik de online ticket woensdag 6 november. *Error*error*. Oh God!!! Robert, wat moeten we doen? En als een kip zonder kop ga ik als een wervelwind door het appartement. Robert, kalm zoals altijd: rustig blijven en inpakken! Robert begint met alle zooi bij elkaar te rapen en inpakken. Ik kleed intussen de kinderen aan en doe de afwas. En doe een poging het huis te fatsoeneren. Man, wat was dit KUT! We hadden nog zoveel leuke dingen willen doen hier in Kota Kinabalu. En ik wilde nog typische kruiden van hier kopen. Souvenir voor de kidsss....aargh!! Gelukkig werkten de kinderen voor de verandering een keer mee en Sequoia was mij gerust aan het stellen 🤣... een goeie 25(!) Minuten zijn we al klaar. Al laten we het apaprtement niet al te florisant achter, daar zal nog wel eem extra rekening voor komen🙈. Eten (en bier 😭)nog achter gelaten in de koelkast, schine afwas nket terug in de kasten, strand speelgoed staat er nog.... maargoed, we snellen ons naar beneden en bestellen een taxi. Alles loopt vlotjes! En prima volgens schema komen we kwart voor 10 op het vliegveld aan, we zouden er 10 uur moeten zijn (vlucht gaat om 12). Echter, ik heb pas rust als we door de douane zijn😅. Gelukkig gaat dat allemaal redelijk vlot, al beginnen de kinderen nu toch wel last te krijgen van ons gehaast. Wat resulteert in slecht luisteren en druk zijn. Of zou het komen omdat we nog eigenlijk niet ontbeten hadden? Gelukkig hadden we daar door Robert zijn kalmte en inpakskill tijd voor op het vliegveld:

Helaas blijven de kinderen ook na het eten druk, luid, schreeuwerig 🙈. Kan ook niet anders als ik 1 bonk stress ben. Echt niks voor mij, halsoverkop weg gaan en plannen wijzigen 😅. Gelukkig worden we geroepen bij de gate dat we als eerste mogen gaan boarden (ze hadden vast last van ons 🤣). 

In het vliegtuig lekker Eten, tv'tje erbij en Sequoia vermaakt zich prima!

Revan is echter inmiddels zo moe, die weet ook niet waar hij zichzelf laten moet. Dus schreeuwen en schoppen is het beste wat je kunt doen als je moe bent 👌. Godzijdank viel hij een uur later in slaap. En Robert ook🤣.

Bij het uitstappen van het vliegtuig zien we dat Revan zijn broek zeiknat is. En natuurlijk in de haast geen setje schone kleding in de handbagage gedaan. Gelukkig wel schone luiers, dus dat gaan we eerst maar doen. Revan maakte fijn nog 1 groot waterballet op de toiletten door aan het kraantje van de bidet te zitten, terwijl ik het de draagdoek weer om aan het doen was 🙈 ik verontschuldig mij bij de schoonmaakster en haast me terug naar Robert en Sequoia. En wat denk je? Nadat ik 3x heb gevraagd of Sequoia ook naar de toilet moet, staat nu Sequoia met een zeiknatte broek 😭. Echt, deze dag was gedoemd om te mislukken. Komen we eindelijk aan bij de bagageband, is alles al weg en staat er inmiddels een nieuwe vlucht op. Ook dat nog. Dus met 2 oververmoeide, huilende kinderen, in natte broek opzoek naar een medewerker. Die stuurt ons vervolgens weer helemaal naar de andere kant, naar het bagage service kantoor. Onze bagage blijkt nu verhuisd te zijn naar een andere band. Inderdaad vinden we hier gelukkig onze bagage. Terwijl we naar buiten lopen bestel ik alvast een Grab (taxi). Ik geef duidelijk aan dat we op de 3e verdieping buiten staan, belt hij vanaf verdieping 1 waar we blijven. Na wat zoeken en op en neer in verkeerde liften, komen we eindelijk aan op level 1 en stappen we in de taxi. Omdat hij ons verkeerd ophaalde, kregen we hier ook nog eens een narekening van (betaal de taxi's achteraf via PayPal, dus ik kon er niks meer aan doen. Anders was ik natuurlijk niet ingestapt). 

Eindelijk onderweg naar het appartement wat we vlug nog even hebben geboekt. We vermoeden al dat dit ook weer ergens mis zal gaan, of op zijn minst moeilijk zal gaan verlopen. Godzijdank worden we in 1 keer goed afgezet en is dat ook meteen bij een speeltuin. Kunnen de kinderen lekker spelen.

Robert blijft maar bij de kids, want het begint nu toch wel bijna grappig te worden. Zijn 5 weken geleden splinternieuw gekochte Teva sandalen zijn op her vliegveld stuk gegaan. Het bandje finaal afgescheurd 🤦‍♂️. En precies zoals verwacht gaat het inchecken moeilijk. De beste man spreekt amper Engels, maar doet alsof hij het wel allemaal weet. Lang verhaal kort: een half uur later staan we voor de deur van het appartement waar hij ons naartoe gebracht heeft. Maar niemand heeft de sleutel 🤣. Ik bel het nummer wat ik gekregen heb van de Airbnb, vertel hoe de situatie is en waar we staan. Het antwoord: oké. En ze hangt op😅. De kinderen inmiddels nog chaggerijniger, omdat ze weg moesten bij het speeltuintje....Gelukkig krijg ik 5 minuten later een appje, van het nummer dat ik belde, dat degene die ik aan de lijn had geen Engels sprak. Wat er aan de hand is. Ik doe nogmaals mijn verhaal en yessss: ze stuurt iemand met de sleutels!!

Het appartement heeft een mooi uitzicht!

Maar helaas in de haast niet erop gelet of het WiFi heeft, dat lijkt me vanzelfsprekend. Maar helaas. Ook geen mogelijkheid om te koken.

MAAAAAAAAAR. Check dit:

Dit maakt alles goed toch? Sequoia en ik zijn om 5 uur nog snel een duik gaan nemen. Even alle stress eraf zwemmen, spetteren en spetteren.

Poeh, wat een dag. Ook dit is reizen met kinderen. Of Ja, dit is reizen met Melissa eigenlijk. Deze verstrooide dingen overkomen mij nu altijd 🙈....